DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Przykładowe zasady pracy z uczniami, dla których dostosowujemy wymagania edukacyjne:

              – dzielenie materiału na mniejsze części,

              –  stopniowanie trudności zadań, 

              – częste powtarzanie materiału sprawiającego trudności,

              – wydłużenie czasu pracy, szczególnie w zadaniach praktycznych,

              –  pomoc nauczyciela w zrozumieniu polecenia,

              –  formułowanie krótkich i precyzyjnych poleceń,

              –  zapisywanie krótkich notatek z lekcji,

              –  stwarzanie sytuacji edukacyjnych angażujących ucznia,

              –  docenianie każdego wysiłku ucznia, poniesionego wkładu pracy,

              –  motywowanie do pracy,

              – przekazywanie treści za pomocą konkretów,

              – dostosowaniem sposobu komunikowania się z uczniem,

              –  zachowaniem właściwego dystansu,

              –  zmiana form aktywności i częste przekierowywanie uwagi na inne zadanie,

              –  dzieleniem materiału nauczania na mniejsze partie, zmniejszeniem liczby zadań do wykonania, zwiększeniem liczby ćwiczeń i powtórzeń materiału,

              –  stosowaniem metody poglądowości – umożliwieniem poznawania wielozmysłowego.

Oceniając postępy dziecka, należy wziąć pod uwagę nie tylko jego predyspozycje, ale i konstrukcję psychiczną oraz :

 – zaangażowanie i włożony w pracę wysiłek,

–  umiejętność stawiania pytań i formułowania problemów,

–  stopień opanowania materiału,

–  umiejętność pracy w zespole,

– stosunek i przygotowanie ucznia do przedmiotu,

– wkład pracy ucznia,

– motywację do pracy,

– możliwości ucznia,

– progres,

– regres funkcji poznawczych i potencjał intelektualny,

– samodzielność w działaniu,

– należy dostosować kryteria sukcesu (NACOBEZU) ze względu na wolniejszy rozwój.

Podczas sprawdzianów i kartkówek należy dostosować wymagania poprzez:

– przygotowanie większej liczby zadań łatwiejszych niż trudniejszych,

– dać wybór uczniowi zadań, które chce wykonać (z tych przygotowanych),

–  w razie potrzeby wyjaśnianie poleceń,

– zmniejszenie liczby zadań do wykonania w przewidzianym dla całej klasy czasie lub      wydłużenia czasu pracy dziecka,

– wdrażanie do samokontroli i autokorekty wykonanych działań,

–  stosowanie wizualizacji, instrukcji i planów aktywności,

–  przygotować testy wyboru zamiast pisemnych prac (jeśli jest to możliwe),

– przygotować teksty z lukami,

–  w przypadku uczniów niepełnosprawnych intelektualnie opierać się na praktycznym działaniu,

– zadania polegające na łączeniu lub podkreślaniu odpowiedzi,

– zróżnicowanie form sprawdzania wiadomości.

Należy stosować różnorodne formy oceniania:

– pochwały,

– oceny słowne,

– oceny wyrażone cyfrą,

– plusy. 

DYSLEKSJA

– angażuj wszystkie zmysły ucznia,

– bazuj na praktycznym działaniu,

– nowe treści wspomagaj wizualizacją, obrazami, modelami,

– pozwalaj pracować na konkretach,

– daj możliwość korzystania na lekcji ze słownika ortograficznego,

– wykorzystuj fiszki wyrazowe i liczbowe w procesie zapamiętywania obrazu liczby, litery, wyrazu,

– wybierz odpowiednią czcionkę do przygotowywania notatek, tekstów źródłowych, testów, itd.,

– oceniaj za wiedzę i treści merytoryczne na sprawdzianach i kartkówkach, a nie za błędy ortograficzne czy gramatyczne,

– oprócz pomocy tekstowych stosuj pomoce wizualne i werbalne,

– nie odpytuj wyrywkowo bez uprzedzenia,

– daj więcej czasu na przygotowanie odpowiedzi,

– pozwól na poznawanie lektur poprzez audiobooki,

– wdrażaj do rysowania notatek graficznych,

– wykorzystuj mapy myśli,

– podkreślaj ważne treści, hasła do zapamiętania flamastrami,

– dziel zadania na etapy,

– pozwalaj na stosowanie wklejek na z ważnymi informacjami zamiast pisania długich notatek,

– stosuj plany aktywności, instrukcje i organizery,

– ćwicz pisanie na bazie szablonów,

– przygotuj teksty z lukami,

– ćwicz czytanie i nazywanie liczb wspak, niech uczeń tworzy węże liczbowe, piramidy     liczbowe,  itd.

– pozwalaj na korzystanie z liczydła i kalkulatora w skrajnych przypadkach,

– sprawdzaj przyrost wiedzy za pomocą wypowiedzi ustnych, praktycznego działania, testów   jednokrotnego wyboru, zadań z lukami,

– daj więcej czasu na odpowiedź,

– pozwalaj na etykiety z wyrazami z trudnościami ortograficznymi, z których uczeń może skorzystać,

– doceniaj wkład pracy,

– oceniaj za tok myślenia, a nie za sam wynik zadania,

– stosuj zabawy z rymami,

– wykorzystuj wyliczanki i zabawy z liczbami,

– należy stosować krótkie, konkretne polecenia i dać uczniowi czas, ich przetworzenie, ewentualnie sprawdzić zrozumienie,

– uczeń z dysleksją powinien używać ścieralnego długopisu, aby mógł poprawiać błędy,

– nie należy prosić o głośne czytanie, podchodzenie do tablicy, literowanie słów,

– nie należy oceniać pisowni, charakteru pisma,

– wzmacniaj, nagradzaj, chwal nawet za małe postępy.

DYSKALKULIA

– oceniać przede wszystkim za tok rozumowania a nie za wynik,

– nagradzać pochwałą za nawet najmniejsze sukcesy, aby budować w uczniu poczucie wartości i wzmacniać świadomość, że odniesienie sukcesu mimo trudności jest możliwe,

– wydłużać czas jeśli uczeń tego potrzebuje,

– udzielać dodatkowych wskazówek,

– dyskretnie kontrolować pracę ucznia,

– zmniejszyć ilość przykładów  w poszczególnych zadaniach.

ADHD

– stworzenie stałej struktury i formatu lekcji,

– kierować i komunikować krótkie polecenia,

– podawanie notatek w punktach,

– częste zmienianie rodzaju zadań,

– częste przypominanie instrukcji,

– skrócenie czasu wykonywania poszczególnych zadań, a czasami wydłużenie czasu

i umożliwienie wykonywania zadań w częściach,

– stosować częste przerwy śródlekcyjne w postaci ćwiczeń fizycznych, gniecenie gniotków,

– wykorzystywanie wszelkiego rodzaju aktywności przyciągających uwagę dziecka,

– stosowanie kolorowych flamastrów, kredek, naklejek, itp.,

– organizacja środowiska zewnętrznego (porządek, ograniczenie bodźców),

– stosowanie wzmocnień (pochwała, nagroda),

– skuteczne komunikowanie (krótkie instrukcje, powtarzanie),

– rutyna codziennych obowiązków,

– konsekwencja w postępowaniu,

– nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego z uczniem,

– ustalenie obowiązującego systemu norm i zasad,

– stosowanie aplikacji matematycznych i programów do nauki matematyki,

– możliwość ruchu podczas lekcji, który nie zakłóci pracy innym,

– wykorzystanie różnych zmysłów do nauki matematyki, takich jak słuch, wzrok i dotyk,

– użycie wizualnych pomocy dydaktycznych takich jak diagramy, tabele i wykresy,

– stwarzanie warunków do wielokrotnego powtarzania i utrwalania materiału.

MUTYZM WYBIÓRCZY

– dążyć do podniesienia poczucia własnej wartości, unikać niespodzianek, nagłych zmian,

– dać więcej czasu na odpowiedź,

– pomóc w parafrazie poleceń i ich rozumieniu,

– należy często wyjaśniać znaczenie słów, powiedzeń,

– nie należy pytać go codziennie: ”Czy dziś coś powiesz w przedszkolu/szkole?”,

– nie zadawać otwartych pytań, należy zamienić je na pytania zamknięte z możliwością odpowiedzi: tak, nie lub odpowiedzi niewerbalnej,

– zachęcać ucznia do wyboru: kredkę czerwoną czy niebieską, on potrafi wskazać palcem;  to pomaga mu zbudować pewność siebie, nie należy decydować za ucznia,

– nie powinno się zmuszać ucznia do mówienia zwrotów grzecznościowych; on je zna, ale nie jest jeszcze gotowy, by je mówić jest trudne,

– jeśli uczeń się odezwie należy zareagować naturalnie,

– ukryć swoje zdziwienie i zachować się jakby mówił od zawsze,

– przygotowywać wklejki do zeszytu,

– nie odpytywać werbalnie,

– prowokować sytuacje do mówienia.

NADPOBUDLIWOŚĆ PSYCHORUCHOWA, ZABURZENIA ZACHOWANIA I KONCENTRACJI UWAGI

– wyznaczanie konkretnego celu,

– dzielenie zadań na mniejsze możliwe do zrealizowania etapy,

– pomaganie uczniowi w skupieniu się na wykonywaniu jednej czynności,

– wydawanie jasnych, precyzyjnych poleceń (jedno polecenie w danej chwili),

– sprawdzanie stopnia zrozumienia wprowadzanego materiału poprzez zadawanie pytań kontrolnych,

– zapewnienie uczniowi miejsca blisko nauczyciela w towarzystwie spokojnego ucznia, najlepiej nie przy oknie,

– wzmacnianie wszystkich przejawów pożądanego zachowania,

– przekazywanie treści w jasnej, prostej i krótkiej formie,

– konsekwentne reagowanie na pozytywne i negatywne zachowania,

– stosowanie pochwał doceniając każdy wysiłek ucznia włożony w dane zadanie,

– zachowanie konsekwencji,

– dostosowanie czasu przeznaczonego na dane zadanie do możliwości ucznia, jeśli jest zbyt długie skrócić o kilka przykładów,

– usuwanie z otoczenia przedmiotów, które mogą utrudniać koncentrację,

– uczenie pracy w grupie, wyznaczanie w grupie różnych ról